Większość cech rękawiczek powstaje w trakcie ich produkcji. Jednak dla powstania
niektórych cech indywidualnych istotne znaczenie ma czas i sposób użytkowania
rękawiczek.
Grupowe cechy rękawiczki to przede wszystkim: barwa, budowa, oznaczenia fir-
mowe, zapięcie, ściągacz, surowiec, szew i ścieg, rozmiar, rodzaj splotu tkaniny lub
dzianiny, wzór protektora, wzór tłoczenia.
Największe zainteresowanie kryminalistyków wzbudzają ślady rękawiczek skórzanych,
gdyż mają największą liczbę różnych cech indywidualnych. Są to cechy:
— poletkowej budowy skóry — poletka o kształcie trójkątów, rombów, trapezów,
kwadratów, prostokątów oraz o kształcie nieokreślonym,
— zmarszczeń skóry — rozwidlenia: dwuramienne, dwuramienne zamknięte, wielo-
ramienne, układ krzyżowy ostrokątny, układ krzyżowy prostokątny, pojedynczy
płotek, układ rozwiniętego płotka, układ gwiaździsty, mostek, oczko pojedyncze,
oczko podwójne,
— bruzd zgięciowych skóry — ze względu na miejsce występowania: bruzdy zgięciowe
części palcowej oraz części dłoniowej gryfu; w drugiej grupie główna bruzda
(zwana bruzdą małpią) może mieć kształt konaru drzewa z rozgałęzieniami lub
warkocza z przeplatających się linii,
— uszkodzeń skóry — ubytek, nacięcie, nadpalenie, rozerwanie, zszycie14.
W rękawiczkach z innych materiałów mogą występować cechy indywidualne takie same
jak w rękawiczkach skórzanych:
— uszkodzenia surowca (ubytek, naderwanie, rozerwanie, nadpalenie),
— rozdarcie, rozprucie, rozdwojenie, nadpalenie, nieregularność w przebiegu szwu,
— ubytki ściegów,
— zmarszczenia i załamania surowca powstałe na skutek powtarzających się ruchów
dłonią,
— starcia surowca,
— naprawy (zszywania, łaty, cery)15.
Mogą też powstawać cechy inne, właściwe dla danego typu surowca, na przykład:
— nieregularności w strukturze powstałe w procesie tkania lub dziania (w rękawiczkach
z włókien),
— pęcherzyki powietrza, pocienienia, zgrubienia, zanieczyszczenia (w rękawiczkach
z lateksu),
— defekty wzoru protektora powstałe w procesie produkcji (w rękawiczkach gumowych
flokowanych
Wartość cech indywidualnych jest różna i zależy od miejsca znajdowania się ich na
rękawiczce. Wartość takich cech, jak rozdarcia na zgięciach falangowych, jest z reguły
mniejsza, ponieważ są to miejsca szczególnie podatne na zniszczenie. Podobnie same
starcia surowca nie są zbyt wartościowe. Niektóre cechy określa się jako indywidu-
alizujące obiekt, od którego pochodzą, ale jeszcze niepozwalające na identyfikację
indywidualną rękawiczki
niektórych cech indywidualnych istotne znaczenie ma czas i sposób użytkowania
rękawiczek.
Grupowe cechy rękawiczki to przede wszystkim: barwa, budowa, oznaczenia fir-
mowe, zapięcie, ściągacz, surowiec, szew i ścieg, rozmiar, rodzaj splotu tkaniny lub
dzianiny, wzór protektora, wzór tłoczenia.
Największe zainteresowanie kryminalistyków wzbudzają ślady rękawiczek skórzanych,
gdyż mają największą liczbę różnych cech indywidualnych. Są to cechy:
— poletkowej budowy skóry — poletka o kształcie trójkątów, rombów, trapezów,
kwadratów, prostokątów oraz o kształcie nieokreślonym,
— zmarszczeń skóry — rozwidlenia: dwuramienne, dwuramienne zamknięte, wielo-
ramienne, układ krzyżowy ostrokątny, układ krzyżowy prostokątny, pojedynczy
płotek, układ rozwiniętego płotka, układ gwiaździsty, mostek, oczko pojedyncze,
oczko podwójne,
— bruzd zgięciowych skóry — ze względu na miejsce występowania: bruzdy zgięciowe
części palcowej oraz części dłoniowej gryfu; w drugiej grupie główna bruzda
(zwana bruzdą małpią) może mieć kształt konaru drzewa z rozgałęzieniami lub
warkocza z przeplatających się linii,
— uszkodzeń skóry — ubytek, nacięcie, nadpalenie, rozerwanie, zszycie14.
W rękawiczkach z innych materiałów mogą występować cechy indywidualne takie same
jak w rękawiczkach skórzanych:
— uszkodzenia surowca (ubytek, naderwanie, rozerwanie, nadpalenie),
— rozdarcie, rozprucie, rozdwojenie, nadpalenie, nieregularność w przebiegu szwu,
— ubytki ściegów,
— zmarszczenia i załamania surowca powstałe na skutek powtarzających się ruchów
dłonią,
— starcia surowca,
— naprawy (zszywania, łaty, cery)15.
Mogą też powstawać cechy inne, właściwe dla danego typu surowca, na przykład:
— nieregularności w strukturze powstałe w procesie tkania lub dziania (w rękawiczkach
z włókien),
— pęcherzyki powietrza, pocienienia, zgrubienia, zanieczyszczenia (w rękawiczkach
z lateksu),
— defekty wzoru protektora powstałe w procesie produkcji (w rękawiczkach gumowych
flokowanych
Wartość cech indywidualnych jest różna i zależy od miejsca znajdowania się ich na
rękawiczce. Wartość takich cech, jak rozdarcia na zgięciach falangowych, jest z reguły
mniejsza, ponieważ są to miejsca szczególnie podatne na zniszczenie. Podobnie same
starcia surowca nie są zbyt wartościowe. Niektóre cechy określa się jako indywidu-
alizujące obiekt, od którego pochodzą, ale jeszcze niepozwalające na identyfikację
indywidualną rękawiczki