Przesłuchanie jest czynnością organu procesowego polegającą na uzyskiwaniu informacji
od osobowego źródła dowodowego (podejrzanego, świadka, biegłego)28. Z reguły jest
ono przeprowadzane w siedzibie organu procesowego (pomieszczeniach służbowych)
w czasie najkrótszym od chwili zaistnienia zdarzenia29. Wyróżnia się w nim dwa widoczne
etapy: 1) swobodnej relacji, 2) pytań ukierunkowanych, zmierzających do uzupełnienia,
wyjaśnienia lub kontroli oświadczenia30.
W przesłuchaniu źródłem poznania jest dla organu procesowego relacja, czyli intelek-
tualny przekaz ze strony osoby przesłuchiwanej31. W eksperymencie procesowo-krymina-
listycznym źródłem poznania jest własna czynność organu procesowego polegająca na
bezpośrednim badaniu związków i zależności między układami rzeczy, efektami działania
ludzi bądź procesów mechanicznych, fizykochemicznych lub biologicznych.
Szczególnymi formami przesłuchania są uznawane niekiedy mylnie za eksperyment
procesowo-kryminalistyczny:
— przesłuchanie związane z okazaniem osoby lub rzeczy,
— przesłuchanie w celu odtworzenia wyglądu osoby lub rzeczy.
Szczególność okazania polega na tym, że zeznający porównuje swój ślad pamięciowy
dotyczący minionego zdarzenia z właściwościami przedmiotu okazywanego w toku czyn-
ności procesowej i składa zeznania na ten temat32.
Szczególność odtworzenia sytuacji lub czynności polega na nasyceniu relacji słownej
demonstracją statyczną lub dynamiczną. Za fałszywy pokaz grozi zeznającemu taka
sama odpowiedzialność jak za fałszywy opis słowny. Spotykane w praktyce mieszanie
przesłuchania w celu odtworzenia sytuacji albo postępowania własnego lub cudzego
i eksperymentalnego wyjaśnienia wątpliwości z udziałem świadków prowadzi na ogół
do wzajemnego sugestywnego oddziaływania świadków oraz do sprzecznego z zasadami
postępowania dowodowego „uzgadniania” wersji zdarzenia.
od osobowego źródła dowodowego (podejrzanego, świadka, biegłego)28. Z reguły jest
ono przeprowadzane w siedzibie organu procesowego (pomieszczeniach służbowych)
w czasie najkrótszym od chwili zaistnienia zdarzenia29. Wyróżnia się w nim dwa widoczne
etapy: 1) swobodnej relacji, 2) pytań ukierunkowanych, zmierzających do uzupełnienia,
wyjaśnienia lub kontroli oświadczenia30.
W przesłuchaniu źródłem poznania jest dla organu procesowego relacja, czyli intelek-
tualny przekaz ze strony osoby przesłuchiwanej31. W eksperymencie procesowo-krymina-
listycznym źródłem poznania jest własna czynność organu procesowego polegająca na
bezpośrednim badaniu związków i zależności między układami rzeczy, efektami działania
ludzi bądź procesów mechanicznych, fizykochemicznych lub biologicznych.
Szczególnymi formami przesłuchania są uznawane niekiedy mylnie za eksperyment
procesowo-kryminalistyczny:
— przesłuchanie związane z okazaniem osoby lub rzeczy,
— przesłuchanie w celu odtworzenia wyglądu osoby lub rzeczy.
Szczególność okazania polega na tym, że zeznający porównuje swój ślad pamięciowy
dotyczący minionego zdarzenia z właściwościami przedmiotu okazywanego w toku czyn-
ności procesowej i składa zeznania na ten temat32.
Szczególność odtworzenia sytuacji lub czynności polega na nasyceniu relacji słownej
demonstracją statyczną lub dynamiczną. Za fałszywy pokaz grozi zeznającemu taka
sama odpowiedzialność jak za fałszywy opis słowny. Spotykane w praktyce mieszanie
przesłuchania w celu odtworzenia sytuacji albo postępowania własnego lub cudzego
i eksperymentalnego wyjaśnienia wątpliwości z udziałem świadków prowadzi na ogół
do wzajemnego sugestywnego oddziaływania świadków oraz do sprzecznego z zasadami
postępowania dowodowego „uzgadniania” wersji zdarzenia.