Cechy indywidualne odwzorowane na łusce w trakcie załadowania, strzału i wyrzucania
łuski z broni wykorzystuje się do identyfikacji egzemplarza broni palnej. Badanie to po-
lega na porównywaniu cech i ich wzajemnego położenia na łusce dowodowej i łuskach
porównawczych. Łuski porównawcze otrzymuje biegły balistyk, odpalając naboje z broni
nadesłanej do badania. Materiałem porównawczym mogą być również łuski nadsyłane
wraz z meldunkiem o utracie broni, łuski ze zdarzeń z użyciem broni palnej dotychczas
niezidentyfikowanej oraz łuski zabezpieczone przez organ zlecający badania (w innych sy-
tuacjach). Badania najczęściej się przeprowadza, wykorzystując mikroskop porównawczy,
a uzyskany wynik przedstawia się w formie zestawienia cech wspólnych na zdjęciach lub
wydrukach. Pewne różnice występujące w obrazie cech mogą być skutkiem:
— złego przechowywania broni od momentu popełnienia przestępstwa do czasu za-
bezpieczenia,
— częstego strzelania w międzyczasie z zabezpieczonego następnie egzemplarza
broni,
— zamiany różnych części broni w trakcie remontu lub w celu uniemożliwienia jej iden-
tyfikacji,
— przeróbek określonych elementów broni, np. spiłowania grotu iglicznego lub wyrzutnika.
Opinia biegłego w takiej sytuacji powinna wskazywać na stwierdzone różnice i wyjaśniać
ich pochodzenie
łuski z broni wykorzystuje się do identyfikacji egzemplarza broni palnej. Badanie to po-
lega na porównywaniu cech i ich wzajemnego położenia na łusce dowodowej i łuskach
porównawczych. Łuski porównawcze otrzymuje biegły balistyk, odpalając naboje z broni
nadesłanej do badania. Materiałem porównawczym mogą być również łuski nadsyłane
wraz z meldunkiem o utracie broni, łuski ze zdarzeń z użyciem broni palnej dotychczas
niezidentyfikowanej oraz łuski zabezpieczone przez organ zlecający badania (w innych sy-
tuacjach). Badania najczęściej się przeprowadza, wykorzystując mikroskop porównawczy,
a uzyskany wynik przedstawia się w formie zestawienia cech wspólnych na zdjęciach lub
wydrukach. Pewne różnice występujące w obrazie cech mogą być skutkiem:
— złego przechowywania broni od momentu popełnienia przestępstwa do czasu za-
bezpieczenia,
— częstego strzelania w międzyczasie z zabezpieczonego następnie egzemplarza
broni,
— zamiany różnych części broni w trakcie remontu lub w celu uniemożliwienia jej iden-
tyfikacji,
— przeróbek określonych elementów broni, np. spiłowania grotu iglicznego lub wyrzutnika.
Opinia biegłego w takiej sytuacji powinna wskazywać na stwierdzone różnice i wyjaśniać
ich pochodzenie