Badania oznaczeń identyfikacyjnych pojazdów mają na celu ustalenie ich oryginalności,
a w przypadku stwierdzenia fałszerstwa — ustalenie sposobu przerobienia oraz odczytanie
pierwotnej treści. W badaniach najczęściej są stosowane następujące metody:
— magnetyczna — metoda nieniszcząca. W badaniach powierzchni o właściwościach fer-
romagnetycznych są stosowane defektoskopy magnetyczne oraz zawiesiny proszków
ferromagnetycznych. W wyniku wzbudzenia magnetycznego podłoża następuje
koncentracja proszku w miejscach zaburzenia pola magnetycznego (wad podłoża)
i ujawnienie usuniętych znaków, spawów, pęknięć;
— chemiczna — polegająca na trawieniu pola numerowego za pomocą odpowiednich
odczynników chemicznych. W wyniku różnicy intensywności procesu trawienia
w miejscach, w których były oznaczenia identyfikacyjne, a podłożem następuje
ujawnienie konturów usuniętych znaków. Ziarna metalu w miejscu naniesienia
oznaczenia są zagęszczone, w efekcie czego ulegają wolniejszemu trawieniu;
— elektrochemiczna — polega na trawieniu powierzchni odczynnikami chemicznymi
przy użyciu prądu o napięciu kilku woltów (co znacznie przyśpiesza proces);
— termiczna — polega na silnym i szybkim nagrzaniu pola numerowego, w wyniku czego
następuje rozprężenie zgniecionych (w trakcie nabijania znaków) ziaren metalu i ujaw-
nienie usuniętego oznaczenia. Metoda jest stosowana do badania pól numerowych
bloków silnikowych.
Współcześnie produkowane pojazdy są wyposażone w zaawansowane układy elek-
troniczne sterujące pracą poszczególnych podzespołów. Standardowo w pojazdach są
montowane komputery, które za pomocą magistrali komunikacyjnej CAN odbierają
komunikaty i wysyłają je do sterowników. W czasie pracy zaprogramowane sterowniki
pojazdu monitorują sygnały pochodzące z czujników (np. ciśnienie oleju, temperaturę),
zapewniając optymalne działanie układów pojazdu lub ich wyłączenie w wypadku
awarii.
Pamięć sterownika pozwala na przechowywanie fabrycznie zaprogramowanego zestawu
danych (w tym umożliwiających identyfikację pojazdu).
Odczyt danych z podzespołów elektronicznych pojazdu jest dokonywany poprzez spe-
cjalne złącze diagnostyczne.
Przyrządy i oprogramowanie diagnostyczne są wykorzystywane także w kryminalistycz-
nych badaniach pojazdów. Stworzone w tym celu stanowiska badawcze umożliwiają odczyt
danych bezpośrednio z pojazdu lub zabezpieczonych (wymontowanych) podzespołów
elektronicznych, kluczyków i kart pojazdów
Zastosowane urządzenia często pozwalają na odczytanie danych bez konieczności wy-
lutowywania komórek pamięci z badanych podzespołów (ogranicza to ryzyko uszkodzenia
kosztownych elementów).
Niestety, praktyka policyjna wskazuje, iż informacje zawarte w układach elektronicznych
również są fałszowane. Dotyczy to w szczególności wskazań liczby przejechanych kilome-
trów, przeprowadzonych przeglądów serwisowych oraz numeru identyfikacyjnego VIN.
Przestępcy, dzięki specjalnie skonstruowanym narzędziom, są w stanie pokonać elek-
troniczne układy zabezpieczające pojazdy przed kradzieżą.
a w przypadku stwierdzenia fałszerstwa — ustalenie sposobu przerobienia oraz odczytanie
pierwotnej treści. W badaniach najczęściej są stosowane następujące metody:
— magnetyczna — metoda nieniszcząca. W badaniach powierzchni o właściwościach fer-
romagnetycznych są stosowane defektoskopy magnetyczne oraz zawiesiny proszków
ferromagnetycznych. W wyniku wzbudzenia magnetycznego podłoża następuje
koncentracja proszku w miejscach zaburzenia pola magnetycznego (wad podłoża)
i ujawnienie usuniętych znaków, spawów, pęknięć;
— chemiczna — polegająca na trawieniu pola numerowego za pomocą odpowiednich
odczynników chemicznych. W wyniku różnicy intensywności procesu trawienia
w miejscach, w których były oznaczenia identyfikacyjne, a podłożem następuje
ujawnienie konturów usuniętych znaków. Ziarna metalu w miejscu naniesienia
oznaczenia są zagęszczone, w efekcie czego ulegają wolniejszemu trawieniu;
— elektrochemiczna — polega na trawieniu powierzchni odczynnikami chemicznymi
przy użyciu prądu o napięciu kilku woltów (co znacznie przyśpiesza proces);
— termiczna — polega na silnym i szybkim nagrzaniu pola numerowego, w wyniku czego
następuje rozprężenie zgniecionych (w trakcie nabijania znaków) ziaren metalu i ujaw-
nienie usuniętego oznaczenia. Metoda jest stosowana do badania pól numerowych
bloków silnikowych.
Współcześnie produkowane pojazdy są wyposażone w zaawansowane układy elek-
troniczne sterujące pracą poszczególnych podzespołów. Standardowo w pojazdach są
montowane komputery, które za pomocą magistrali komunikacyjnej CAN odbierają
komunikaty i wysyłają je do sterowników. W czasie pracy zaprogramowane sterowniki
pojazdu monitorują sygnały pochodzące z czujników (np. ciśnienie oleju, temperaturę),
zapewniając optymalne działanie układów pojazdu lub ich wyłączenie w wypadku
awarii.
Pamięć sterownika pozwala na przechowywanie fabrycznie zaprogramowanego zestawu
danych (w tym umożliwiających identyfikację pojazdu).
Odczyt danych z podzespołów elektronicznych pojazdu jest dokonywany poprzez spe-
cjalne złącze diagnostyczne.
Przyrządy i oprogramowanie diagnostyczne są wykorzystywane także w kryminalistycz-
nych badaniach pojazdów. Stworzone w tym celu stanowiska badawcze umożliwiają odczyt
danych bezpośrednio z pojazdu lub zabezpieczonych (wymontowanych) podzespołów
elektronicznych, kluczyków i kart pojazdów
Zastosowane urządzenia często pozwalają na odczytanie danych bez konieczności wy-
lutowywania komórek pamięci z badanych podzespołów (ogranicza to ryzyko uszkodzenia
kosztownych elementów).
Niestety, praktyka policyjna wskazuje, iż informacje zawarte w układach elektronicznych
również są fałszowane. Dotyczy to w szczególności wskazań liczby przejechanych kilome-
trów, przeprowadzonych przeglądów serwisowych oraz numeru identyfikacyjnego VIN.
Przestępcy, dzięki specjalnie skonstruowanym narzędziom, są w stanie pokonać elek-
troniczne układy zabezpieczające pojazdy przed kradzieżą.