Przełomem w badaniach pozostałości powystrzałowych było wprowadzenie do rutynowego
stosowania skaningowej mikroskopii elektronowej połączonej z energodyspersyjną mikro-
analizą rentgenowską — SEM-EDX. Metoda ta pozwoliła na wykazanie w próbce obecności
trzech swoistych dla spłonki pierwiastków w cząstkach o charakterystycznym kulistym
kształcie. Właśnie ten kształt cząstek, a także ich specyficzny skład pierwiastkowy pozwalają
na jednoznaczne określenie ich pochodzenia. Tego typu cząstki powstają jedynie w momencie
detonacji zawartego w spłonce materiału inicjującego, czyli praktycznie w wyniku strzału.
Metoda SEM-EDX została przygotowana do wprowadzenia po okresie kilkuletnich prób
prowadzonych w laboratoriach kryminalistycznych policji brytyjskiej. Zarys metody powstał
około 1968 r., a Robin Keeley z Forensic Science Service Metropolitan Police w Londynie
opisał to w 1978 r. Dalsze prace naukowe dotyczące SEM-EDX rozwijały tę metodę w bardzo
szybkim czasie, doprowadzając do jej coraz szerszej popularyzacji w laboratoriach krymina-
listycznych zajmujących się problematyką badań pozostałości powystrzałowych.
Metoda skaningowej mikroskopii elektronowej (SEM) polega na tym, że badana próbka
jest poddawana działaniu wiązki elektronów, a nie — jak w mikroskopie optycznym — wiązki
światła widzialnego. Strumień elektronów odbitych od próbki jest następnie poddawany
obróbce elektronicznej, obraz próbki zaś — uwidaczniany na ekranie monitora o wysokiej
rozdzielczości.
Oprócz tego w momencie uderzenia w próbkę elektrony oddają część swojej energii
obecnym w próbce pierwiastkom, co jest wykorzystywane w metodzie energodyspersyjnej
analizy rentgenowskiej (EDX). Pozwala to na jakościową oraz ilościową ocenę danej próbki.
Zastosowanie oprzyrządowania komputerowego w postaci pakietu GSR pozwala zauto-
matyzować proces wyszukiwania cząstek GSR w badanej próbce, dzięki czemu używane
obecnie systemy analityczne SEM-EDX/GSR umożliwiają pracę w trybie beznadzorowym
oraz znacznie skracają czas trwania procesu badawczego
stosowania skaningowej mikroskopii elektronowej połączonej z energodyspersyjną mikro-
analizą rentgenowską — SEM-EDX. Metoda ta pozwoliła na wykazanie w próbce obecności
trzech swoistych dla spłonki pierwiastków w cząstkach o charakterystycznym kulistym
kształcie. Właśnie ten kształt cząstek, a także ich specyficzny skład pierwiastkowy pozwalają
na jednoznaczne określenie ich pochodzenia. Tego typu cząstki powstają jedynie w momencie
detonacji zawartego w spłonce materiału inicjującego, czyli praktycznie w wyniku strzału.
Metoda SEM-EDX została przygotowana do wprowadzenia po okresie kilkuletnich prób
prowadzonych w laboratoriach kryminalistycznych policji brytyjskiej. Zarys metody powstał
około 1968 r., a Robin Keeley z Forensic Science Service Metropolitan Police w Londynie
opisał to w 1978 r. Dalsze prace naukowe dotyczące SEM-EDX rozwijały tę metodę w bardzo
szybkim czasie, doprowadzając do jej coraz szerszej popularyzacji w laboratoriach krymina-
listycznych zajmujących się problematyką badań pozostałości powystrzałowych.
Metoda skaningowej mikroskopii elektronowej (SEM) polega na tym, że badana próbka
jest poddawana działaniu wiązki elektronów, a nie — jak w mikroskopie optycznym — wiązki
światła widzialnego. Strumień elektronów odbitych od próbki jest następnie poddawany
obróbce elektronicznej, obraz próbki zaś — uwidaczniany na ekranie monitora o wysokiej
rozdzielczości.
Oprócz tego w momencie uderzenia w próbkę elektrony oddają część swojej energii
obecnym w próbce pierwiastkom, co jest wykorzystywane w metodzie energodyspersyjnej
analizy rentgenowskiej (EDX). Pozwala to na jakościową oraz ilościową ocenę danej próbki.
Zastosowanie oprzyrządowania komputerowego w postaci pakietu GSR pozwala zauto-
matyzować proces wyszukiwania cząstek GSR w badanej próbce, dzięki czemu używane
obecnie systemy analityczne SEM-EDX/GSR umożliwiają pracę w trybie beznadzorowym
oraz znacznie skracają czas trwania procesu badawczego