W kryminalistyce ślady linii papilarnych ujawnia się metodami optycznymi, fizycznymi
oraz chemicznymi.
Stosując metody optyczne, ślady linii papilarnych ujawnia się wzrokiem lub za pomocą
powiększających przyrządów optycznych w świetle naturalnym lub sztucznym. Przedmiot,
na którym są poszukiwane ślady linii papilarnych, ogląda się i oświetla pod różnymi
kątami. W wypadku ujawnienia śladu, należy go zaznaczyć, aby uniknąć konieczności
ponownych poszukiwań. Obrysowuje się go większym kołem, ponieważ gołym okiem
może być widoczny tylko jeden ślad, a po użyciu metod mechanicznych może się okazać,
że jest ich więcej.
Metody mechaniczne polegają na naniesieniu na podłoże różnego rodzaju proszków
daktyloskopijnych. Do ujawniania śladów linii papilarnych stosuje się proszki: lekkie
i ciężkie, jasne i ciemne, o właściwościach ferromagnetycznych oraz fluoryzujących.
Do nanoszenia proszków daktyloskopijnych na podłoża służą różnego rodzaju pędzle
daktyloskopijne, tj. pędzel: z włosia naturalnego, z włókna szklanego, magnetyczny, z puchu
marabuta. Do tego celu są również wykorzystywane rozpylacz (pulweryzator) oraz metoda
tzw. bezpośredniego naniesienia.
Proszki muszą przede wszystkim dobrze przylegać do substancji tworzącej ślad linii
papilarnych, w minimalnym zaś stopniu bądź wcale — do podłoża. Powinny odznaczać
się ziarnistością niepowodującą zniekształceń śladu, być suche i sypkie. By mogły być
w każdej chwili zdatne do użytku, należy je przechowywać w pojemnikach hermetycznie
zamykanych; tylko takie opakowania zapobiegają ich zawilgoceniu i wysypywaniu się
Sposób nanoszenia proszku na podłoże zależy od wielkości, kształtu przedmiotu oraz
możliwości zmiany jego położenia. Używając pędzla z włosia naturalnego, w proszku
należy zanurzyć tylko końce włosia. W czasie nanoszenia proszku pędzel trzyma się
prawie pionowo, dotykając podłoża końcami włosia i zachowując jeden kierunek
ruchu. Krzyżowanie ruchów powodowałoby nanoszenie na część śladu większej ilości
proszku, w innym miejscu zaś — jego niedobór. Taki ślad cechuje się niejednakową
intensywnością zabarwienia, a tym samym niejednakową wyrazistością. Jeśli zachodzi
potrzeba oczyszczenia śladu z nadmiaru proszku, należy posłużyć się drugim pędzlem.
Zbyt duża liczba ruchów pędzla może się przyczynić do zmniejszenia wartości identyfikacyjnej śladu lub doprowadzić do jego zniszczenia. Po każdym użyciu pędzel należy
oczyścić z proszku. Włosie musi być stale suche i czyste
W praktyce kryminalistycznej najczęściej stosuje się: argentorat, proszki ferromagnetyczne, sadzę angielską, grafit.
Do metod fizycznych ujawniania śladów linii papilarnych należy również zaliczyć stosowanie par jodu. Wykorzystywane jest tu zjawisko sublimacji. Z wykorzystaniem par
jodu ujawnia się ślady linii papilarnych na papierach, na ścianach malowanych farbami
klejowymi zawierającymi skrobię oraz w kleju skrobiowym (np. przy ujawnianiu śladów
linii papilarnych na kopertach). Ślady linii papilarnych zabarwiają się pod wpływem par
jodu intensywniej niż pozostałe części powierzchni. W śladzie mogą być widoczne ujścia
kanalików potowych
Metody chemiczne polegają na wykorzystaniu reakcji chemicznych do ujawniania śladów
linii papilarnych. Zastosowane do ujawniania środki chemiczne reagują z obecnymi w warstwie potowo-tłuszczowej chlorkami, aminokwasami i innymi jej składnikami
Wszystkie wspomniane metody chemiczne są stosowane tylko i wyłącznie w warunkach
laboratoryjnych w pracowniach wizualizacji śladów daktyloskopijnych
oraz chemicznymi.
Stosując metody optyczne, ślady linii papilarnych ujawnia się wzrokiem lub za pomocą
powiększających przyrządów optycznych w świetle naturalnym lub sztucznym. Przedmiot,
na którym są poszukiwane ślady linii papilarnych, ogląda się i oświetla pod różnymi
kątami. W wypadku ujawnienia śladu, należy go zaznaczyć, aby uniknąć konieczności
ponownych poszukiwań. Obrysowuje się go większym kołem, ponieważ gołym okiem
może być widoczny tylko jeden ślad, a po użyciu metod mechanicznych może się okazać,
że jest ich więcej.
Metody mechaniczne polegają na naniesieniu na podłoże różnego rodzaju proszków
daktyloskopijnych. Do ujawniania śladów linii papilarnych stosuje się proszki: lekkie
i ciężkie, jasne i ciemne, o właściwościach ferromagnetycznych oraz fluoryzujących.
Do nanoszenia proszków daktyloskopijnych na podłoża służą różnego rodzaju pędzle
daktyloskopijne, tj. pędzel: z włosia naturalnego, z włókna szklanego, magnetyczny, z puchu
marabuta. Do tego celu są również wykorzystywane rozpylacz (pulweryzator) oraz metoda
tzw. bezpośredniego naniesienia.
Proszki muszą przede wszystkim dobrze przylegać do substancji tworzącej ślad linii
papilarnych, w minimalnym zaś stopniu bądź wcale — do podłoża. Powinny odznaczać
się ziarnistością niepowodującą zniekształceń śladu, być suche i sypkie. By mogły być
w każdej chwili zdatne do użytku, należy je przechowywać w pojemnikach hermetycznie
zamykanych; tylko takie opakowania zapobiegają ich zawilgoceniu i wysypywaniu się
Sposób nanoszenia proszku na podłoże zależy od wielkości, kształtu przedmiotu oraz
możliwości zmiany jego położenia. Używając pędzla z włosia naturalnego, w proszku
należy zanurzyć tylko końce włosia. W czasie nanoszenia proszku pędzel trzyma się
prawie pionowo, dotykając podłoża końcami włosia i zachowując jeden kierunek
ruchu. Krzyżowanie ruchów powodowałoby nanoszenie na część śladu większej ilości
proszku, w innym miejscu zaś — jego niedobór. Taki ślad cechuje się niejednakową
intensywnością zabarwienia, a tym samym niejednakową wyrazistością. Jeśli zachodzi
potrzeba oczyszczenia śladu z nadmiaru proszku, należy posłużyć się drugim pędzlem.
Zbyt duża liczba ruchów pędzla może się przyczynić do zmniejszenia wartości identyfikacyjnej śladu lub doprowadzić do jego zniszczenia. Po każdym użyciu pędzel należy
oczyścić z proszku. Włosie musi być stale suche i czyste
W praktyce kryminalistycznej najczęściej stosuje się: argentorat, proszki ferromagnetyczne, sadzę angielską, grafit.
Do metod fizycznych ujawniania śladów linii papilarnych należy również zaliczyć stosowanie par jodu. Wykorzystywane jest tu zjawisko sublimacji. Z wykorzystaniem par
jodu ujawnia się ślady linii papilarnych na papierach, na ścianach malowanych farbami
klejowymi zawierającymi skrobię oraz w kleju skrobiowym (np. przy ujawnianiu śladów
linii papilarnych na kopertach). Ślady linii papilarnych zabarwiają się pod wpływem par
jodu intensywniej niż pozostałe części powierzchni. W śladzie mogą być widoczne ujścia
kanalików potowych
Metody chemiczne polegają na wykorzystaniu reakcji chemicznych do ujawniania śladów
linii papilarnych. Zastosowane do ujawniania środki chemiczne reagują z obecnymi w warstwie potowo-tłuszczowej chlorkami, aminokwasami i innymi jej składnikami
Wszystkie wspomniane metody chemiczne są stosowane tylko i wyłącznie w warunkach
laboratoryjnych w pracowniach wizualizacji śladów daktyloskopijnych