W ustawie z 21 maja 1999 r. o broni i amunicji w art. 4 ust. 3 amunicję określono jako „naboje
scalone i naboje ślepe przeznaczone do strzelania z broni palnej”. Istotnymi elementami na-
boju są łuska ze spłonką inicjującą spalanie materiału miotającego, materiał miotający w po-
staci prochu strzelniczego oraz pocisk zdolny porazić człowieka, a także pociski wybuchowe
lub zapalające. Amunicją są również miny rażące odłamkami, naboje ślepe (bezpociskowe)
do broni długiej i krótkiej, do aparatów ubojowych oraz urządzeń do wstrzeliwania kołków
stalowych w betonowe ściany. Według sposobu działania amunicję dzieli się na:
— strzelecką — pocisk wystrzelony z lufy ma określoną energię kinetyczną, może też nieść
w swoim wnętrzu ładunek wybuchowy eksplodujący po trafieniu w przeszkodę;
— miotaną siłą mięśni (granat), energią gazów (np. z granatnika), siłą grawitacji (np. bomba
lotnicza), rażącą odłamkami po wybuchu zawartego w niej materiału wybuchowego;
— napędzaną (np. rakieta);
— statyczną (miny).
Amunicję klasyfikuje się według kryterium jej przeznaczenia do rodzaju broni. Wyróżnia się
w związku z tym amunicje: karabinową (standardową i pośrednią), pistoletową, rewolwerową,
sportową (bocznego zapłonu), myśliwską (kulową i śrutową) oraz do pistoletów sygnałowych.
Innym kryterium podziału jest rodzaj pocisku lub jego brak. To kryterium pozwala
wyróżnić amunicję:
1) z pojedynczym (jednostkowym) pociskiem:
— jednolitym bezpłaszczowym (np. z ołowiu, stali, gumy),
— jednolitym pełnopłaszczowym,
— jednolitym półpłaszczowym,
— specjalnym,
— o zwiększonej sile przebicia (z twardym rdzeniem),
— antyrykoszetowym (rozpryskujący się po trafieniu w twardą przeszkodę),
— detonującym,
— zapalającym,
— iluminującym;
2) z mnogim pociskiem:
— śrutowym swobodnym,
— śrutowym w woreczku,
— loftkowym (z metalu lub gumy);
3) bezpociskową:
— hukową,
— do aparatów ubojowych,
— do osadzaków kołków w betonowych ścianach,
— gazową.
Do broni pneumatycznej oferowane są pociski ołowiane tzw. diabolo, ze stalowym bolcem
i włochatym pędzelkiem (do strzelania do tarcz w wesołych miasteczkach) oraz o rdzeniu sta-
lowym i pierścieniu z tworzywa sztucznego. Pierścień ten stabilizuje ruch pocisku w lufie, jedno-
cześnie ją uszczelnia, a po trafieniu w przeszkodę oddziela się od pocisku, którego stalowy rdzeń
drąży kanał do wnętrza przeszkody. Pociski tego typu, np. marki Prometheus Pellets, są używane
w niektórych krajach (Wielkiej Brytanii, Hiszpanii) do polowań na drobną zwierzynę.
scalone i naboje ślepe przeznaczone do strzelania z broni palnej”. Istotnymi elementami na-
boju są łuska ze spłonką inicjującą spalanie materiału miotającego, materiał miotający w po-
staci prochu strzelniczego oraz pocisk zdolny porazić człowieka, a także pociski wybuchowe
lub zapalające. Amunicją są również miny rażące odłamkami, naboje ślepe (bezpociskowe)
do broni długiej i krótkiej, do aparatów ubojowych oraz urządzeń do wstrzeliwania kołków
stalowych w betonowe ściany. Według sposobu działania amunicję dzieli się na:
— strzelecką — pocisk wystrzelony z lufy ma określoną energię kinetyczną, może też nieść
w swoim wnętrzu ładunek wybuchowy eksplodujący po trafieniu w przeszkodę;
— miotaną siłą mięśni (granat), energią gazów (np. z granatnika), siłą grawitacji (np. bomba
lotnicza), rażącą odłamkami po wybuchu zawartego w niej materiału wybuchowego;
— napędzaną (np. rakieta);
— statyczną (miny).
Amunicję klasyfikuje się według kryterium jej przeznaczenia do rodzaju broni. Wyróżnia się
w związku z tym amunicje: karabinową (standardową i pośrednią), pistoletową, rewolwerową,
sportową (bocznego zapłonu), myśliwską (kulową i śrutową) oraz do pistoletów sygnałowych.
Innym kryterium podziału jest rodzaj pocisku lub jego brak. To kryterium pozwala
wyróżnić amunicję:
1) z pojedynczym (jednostkowym) pociskiem:
— jednolitym bezpłaszczowym (np. z ołowiu, stali, gumy),
— jednolitym pełnopłaszczowym,
— jednolitym półpłaszczowym,
— specjalnym,
— o zwiększonej sile przebicia (z twardym rdzeniem),
— antyrykoszetowym (rozpryskujący się po trafieniu w twardą przeszkodę),
— detonującym,
— zapalającym,
— iluminującym;
2) z mnogim pociskiem:
— śrutowym swobodnym,
— śrutowym w woreczku,
— loftkowym (z metalu lub gumy);
3) bezpociskową:
— hukową,
— do aparatów ubojowych,
— do osadzaków kołków w betonowych ścianach,
— gazową.
Do broni pneumatycznej oferowane są pociski ołowiane tzw. diabolo, ze stalowym bolcem
i włochatym pędzelkiem (do strzelania do tarcz w wesołych miasteczkach) oraz o rdzeniu sta-
lowym i pierścieniu z tworzywa sztucznego. Pierścień ten stabilizuje ruch pocisku w lufie, jedno-
cześnie ją uszczelnia, a po trafieniu w przeszkodę oddziela się od pocisku, którego stalowy rdzeń
drąży kanał do wnętrza przeszkody. Pociski tego typu, np. marki Prometheus Pellets, są używane
w niektórych krajach (Wielkiej Brytanii, Hiszpanii) do polowań na drobną zwierzynę.