Termin „mechanoskopia” powstał z połączenia greckich słów: mechané — narzędzie oraz
skopéo — oglądam i oznacza ‘dział techniki śledczej zajmujący się badaniem śladów narzędzia
użytego przy popełnianiu przestępstwa, w celu zidentyfikowania tego narzędzia’1
.
Mechanoskopia jest zaliczana do klasycznych dziedzin kryminalistyki. Stan teorii oraz
praktyczna działalność organów ścigania i biegłych pozwoliły na wyodrębnienie mecha-
noskopii jako specjalności. Najwcześniej śladami mechanoskopijnymi zainteresowali się
medycy sądowi badający obrażenia ciała i śmierć wskutek urazu mechanicznego2
.
W literaturze kryminalistycznej nazwa „mechanoskopia” pojawiła się po raz pierwszy
w 1939 r. w Czechosłowacji, w pracy L. Havlicka „Mechanoskopia”. Do polskiej literatury
kryminalistycznej wprowadził ją Paweł Horoszowski w 1955 r.3
Początkowo badania mechanoskopijne były utożsamiane wyłącznie z identyfikacją na-
rzędzi, jednak wraz z rozwojem nauki i techniki w zainteresowaniu mechanoskopii znalazły
się również inne obiekty4
.
Według J. Bieńka „mechanoskopia to dział techniki kryminalistycznej zajmujący się
badaniami śladów powstałych wskutek wzajemnego mechanicznego oddziaływania na
siebie różnych przedmiotów (ślady powstałe wskutek działania siły, przy pokonywaniu
oporu) i ustalaniem tożsamości narzędzi przestępstw na podstawie śladów pozostawio-
nych przez te narzędzia
.
skopéo — oglądam i oznacza ‘dział techniki śledczej zajmujący się badaniem śladów narzędzia
użytego przy popełnianiu przestępstwa, w celu zidentyfikowania tego narzędzia’1
.
Mechanoskopia jest zaliczana do klasycznych dziedzin kryminalistyki. Stan teorii oraz
praktyczna działalność organów ścigania i biegłych pozwoliły na wyodrębnienie mecha-
noskopii jako specjalności. Najwcześniej śladami mechanoskopijnymi zainteresowali się
medycy sądowi badający obrażenia ciała i śmierć wskutek urazu mechanicznego2
.
W literaturze kryminalistycznej nazwa „mechanoskopia” pojawiła się po raz pierwszy
w 1939 r. w Czechosłowacji, w pracy L. Havlicka „Mechanoskopia”. Do polskiej literatury
kryminalistycznej wprowadził ją Paweł Horoszowski w 1955 r.3
Początkowo badania mechanoskopijne były utożsamiane wyłącznie z identyfikacją na-
rzędzi, jednak wraz z rozwojem nauki i techniki w zainteresowaniu mechanoskopii znalazły
się również inne obiekty4
.
Według J. Bieńka „mechanoskopia to dział techniki kryminalistycznej zajmujący się
badaniami śladów powstałych wskutek wzajemnego mechanicznego oddziaływania na
siebie różnych przedmiotów (ślady powstałe wskutek działania siły, przy pokonywaniu
oporu) i ustalaniem tożsamości narzędzi przestępstw na podstawie śladów pozostawio-
nych przez te narzędzia
.