Słownik języka polskiego określa szkic jako ‘rysunek przedstawiający główne zarysy czegoś’1
.
Zarówno w znaczeniu słownikowym, jak i w literaturze kryminalistycznej, nazwa „szkic”
jest używana zamiennie z nazwą „plan”.
Według S. Kozdrowskiego „szkic kryminalistyczny to dokument przedstawiający za
pomocą znaków kryminalistycznych i topograficznych, obraz miejsca zdarzenia, a w szcze-
gólności wygląd oraz rozmieszczenie poszczególnych śladów i przedmiotów mających
istotne znaczenie dowodowe w sprawie”2
.
Zdaniem M. Kulickiego „szkic służy do naniesienia dokładnych danych metrycznych cha-
rakteryzujących miejsce i rozmieszczenie śladów na nim”. Szkice są wykonywane w trakcie
oględzin na miejscu oględzin i stanowią podstawę do sporządzenia już w jednostce Policji
rysunku kreślarskiego. Końcowy efekt kreślarski jest nazywany „planem miejsca oględzin”3
.
Szkice kryminalistyczne stanowią dokumentację dodatkową, dołączaną do protokołu
oględzin. Jako obiekty na szkicu kryminalistycznym, poza miejscem zdarzenia, zaznacza
się położenie ciała lub rzeczy z ujawnionymi na nich śladami.
Szkice to materiał ilustracyjny, uzupełniający opisy zawarte w protokołach oględzin;
pozwalają je zrozumieć oraz dają większe możliwości poprawnego wyobrażenia (odtwo-
rzenia) zastanej sytuacji4
(zwłaszcza przez tych uczestników postępowania, którzy nie brali
udziału w oględzinach miejsca zdarzenia).
Sposób przedstawienia miejsca, przedmiotów i śladów na szkicu nie jest dowolny.
Znaki użyte przez osobę tworzącą szkic muszą być także zrozumiałe dla osób później za-
poznających się ze szkicem, tzn. muszą wywoływać określone te same skojarzenia. W celu
zapewnienia jednoznaczności opisu opracowano zbiór umownych znaków topograficznych
i kryminalistycznych. Znaki topograficzne to umowne znaki graficzne przedstawiające na
mapie topograficznej położenie i charakterystykę przedmiotów terenowych. Dzielą się one
na punktowe, liniowe, konturowe (powierzchniowe), objaśniające. Znaki kryminalistyczne to
‘uproszczone rysunki: osób, zwierząt, śladów, pojazdów i różnych przedmiotów przedstawio-
nych w rzucie poziomym i z zachowaniem ich cech charakterystycznych’. Znaki topograficzne
i kryminalistyczne są upowszechniane w formie wydawnictw książkowych, które dodatkowo
zawierają niezbędne objaśnienia5
. Jeśli obiektowi przedstawianemu na szkicu nie odpowiada
żaden znak topograficzny lub kryminalistyczny, oznacza się go literą albo dowolnie dobranym
symbolem, podając jego znaczenie w objaśnieniach (legendzie) szkicu6
.
Szkice kryminalistyczne sporządza się w następujących sytuacjach:
— gdy są potrzebne dokładne wymiary określonego miejsca oraz przedmiotów i śladów
(sporządza je policjant prowadzący oględziny lub wezwany specjalista — zgodnie
z art. 205 § 1 k.p.k.);
— jeżeli za pomocą opisu słownego i zdjęć oględzinowych nie można w sposób przej-
rzysty przedstawić obrazu sytuacji zastanej na miejscu zdarzenia (np. ślady znajdują się
w głębokiej trawie, która uniemożliwia przedstawienie ich na zdjęciach sytuacyjnych);
— jeśli, z różnych przyczyn, nie można wykonać zdjęć oględzinowych.
Najczęściej szkice kryminalistyczne wykonuje się w trakcie oględzin miejsc wypadków dro-
gowych (około 90% liczby oględzin miejsc wypadków drogowych), później miejsc znalezienia
zwłok i zabójstw (około 20%), najrzadziej na miejscach kradzieży z włamaniem (około 8%).
Dobrze wykonane szkice (dokładne, obiektywne i komunikatywne) umożliwiają bądź
ułatwiają rekonstrukcję przebiegu czynu oraz stanu zaistniałego po zdarzeniu. Szkice są wy-
korzystywane w trakcie przeprowadzania innych czynności procesowych: w eksperymentach
procesowo-kryminalistycznych, ekspertyzach kryminalistycznych lub przesłuchaniach. Doku-
ment ten zdecydowanie ułatwia porozumienie się między uczestnikami procesu karnego.
.
Zarówno w znaczeniu słownikowym, jak i w literaturze kryminalistycznej, nazwa „szkic”
jest używana zamiennie z nazwą „plan”.
Według S. Kozdrowskiego „szkic kryminalistyczny to dokument przedstawiający za
pomocą znaków kryminalistycznych i topograficznych, obraz miejsca zdarzenia, a w szcze-
gólności wygląd oraz rozmieszczenie poszczególnych śladów i przedmiotów mających
istotne znaczenie dowodowe w sprawie”2
.
Zdaniem M. Kulickiego „szkic służy do naniesienia dokładnych danych metrycznych cha-
rakteryzujących miejsce i rozmieszczenie śladów na nim”. Szkice są wykonywane w trakcie
oględzin na miejscu oględzin i stanowią podstawę do sporządzenia już w jednostce Policji
rysunku kreślarskiego. Końcowy efekt kreślarski jest nazywany „planem miejsca oględzin”3
.
Szkice kryminalistyczne stanowią dokumentację dodatkową, dołączaną do protokołu
oględzin. Jako obiekty na szkicu kryminalistycznym, poza miejscem zdarzenia, zaznacza
się położenie ciała lub rzeczy z ujawnionymi na nich śladami.
Szkice to materiał ilustracyjny, uzupełniający opisy zawarte w protokołach oględzin;
pozwalają je zrozumieć oraz dają większe możliwości poprawnego wyobrażenia (odtwo-
rzenia) zastanej sytuacji4
(zwłaszcza przez tych uczestników postępowania, którzy nie brali
udziału w oględzinach miejsca zdarzenia).
Sposób przedstawienia miejsca, przedmiotów i śladów na szkicu nie jest dowolny.
Znaki użyte przez osobę tworzącą szkic muszą być także zrozumiałe dla osób później za-
poznających się ze szkicem, tzn. muszą wywoływać określone te same skojarzenia. W celu
zapewnienia jednoznaczności opisu opracowano zbiór umownych znaków topograficznych
i kryminalistycznych. Znaki topograficzne to umowne znaki graficzne przedstawiające na
mapie topograficznej położenie i charakterystykę przedmiotów terenowych. Dzielą się one
na punktowe, liniowe, konturowe (powierzchniowe), objaśniające. Znaki kryminalistyczne to
‘uproszczone rysunki: osób, zwierząt, śladów, pojazdów i różnych przedmiotów przedstawio-
nych w rzucie poziomym i z zachowaniem ich cech charakterystycznych’. Znaki topograficzne
i kryminalistyczne są upowszechniane w formie wydawnictw książkowych, które dodatkowo
zawierają niezbędne objaśnienia5
. Jeśli obiektowi przedstawianemu na szkicu nie odpowiada
żaden znak topograficzny lub kryminalistyczny, oznacza się go literą albo dowolnie dobranym
symbolem, podając jego znaczenie w objaśnieniach (legendzie) szkicu6
.
Szkice kryminalistyczne sporządza się w następujących sytuacjach:
— gdy są potrzebne dokładne wymiary określonego miejsca oraz przedmiotów i śladów
(sporządza je policjant prowadzący oględziny lub wezwany specjalista — zgodnie
z art. 205 § 1 k.p.k.);
— jeżeli za pomocą opisu słownego i zdjęć oględzinowych nie można w sposób przej-
rzysty przedstawić obrazu sytuacji zastanej na miejscu zdarzenia (np. ślady znajdują się
w głębokiej trawie, która uniemożliwia przedstawienie ich na zdjęciach sytuacyjnych);
— jeśli, z różnych przyczyn, nie można wykonać zdjęć oględzinowych.
Najczęściej szkice kryminalistyczne wykonuje się w trakcie oględzin miejsc wypadków dro-
gowych (około 90% liczby oględzin miejsc wypadków drogowych), później miejsc znalezienia
zwłok i zabójstw (około 20%), najrzadziej na miejscach kradzieży z włamaniem (około 8%).
Dobrze wykonane szkice (dokładne, obiektywne i komunikatywne) umożliwiają bądź
ułatwiają rekonstrukcję przebiegu czynu oraz stanu zaistniałego po zdarzeniu. Szkice są wy-
korzystywane w trakcie przeprowadzania innych czynności procesowych: w eksperymentach
procesowo-kryminalistycznych, ekspertyzach kryminalistycznych lub przesłuchaniach. Doku-
ment ten zdecydowanie ułatwia porozumienie się między uczestnikami procesu karnego.