W postępowaniu w sprawach o wykroczenia pojęcie sprzeciwu jest związane z postępowaniem
nakazowym, które jest postępowaniem szczególnym, opartym na zasadzie inkwizycyjności. W postępowaniu
tym sąd na posiedzeniu bez udziału stron wydaje wyrok nakazowy. Wyrokiem nakazowym można orzec również
środek karny (art. 93 § 1 i 3 kpw). Wydając wyrok nakazowy, sąd uznaje za ujawnione dowody dołączone do
wniosku o ukaranie (art. 93 § 2 kpw).
Wyrok nakazowy może nie zawierać uzasadnienia (art. 504 § 2 kpk w związku z art. 94 § 1 kpw).
Odpis wyroku nakazowego doręcza się oskarżycielowi, a obwinionemu i jego obrońcy — wraz z odpisem
wniosku o ukaranie. Wraz z odpisem wyroku doręczyć należy pouczenie przytaczające przepisy o prawie,
terminie i sposobie wniesienia sprzeciwu oraz skutkach jego niewniesienia (art. 505 § 1 kpk w zw. z art. 94
§ 1 kpw).
Prawo wniesienia sprzeciwu przysługuje obwinionemu i oskarżycielowi do sądu, który wydał wyrok
nakazowy, w terminie zawitym 7 dni od doręczenia tego wyroku (art. 506 § 1 kpk w zw. z art. 94 § 1 kpw).
Prezes sądu odmawia przyjęcia sprzeciwu, jeżeli został on wniesiony po terminie lub przez osobę
nieuprawnioną (art. 506 § 2 kpk w zw. z art. 94 § 1 kpw).
Na zarządzenie odmawiające przyjęcia sprzeciwu przysługuje zażalenie (art. 94 § 2 kpw).
W razie wniesienia sprzeciwu wyrok nakazowy traci moc, a sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach
ogólnych, czyli w postępowaniu zwyczajnym (art. 506 § 3 kpk w zw. z art. 94 § 1 kpw).
Sprzeciw może być cofnięty do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej
(art. 506 § 5 kpk w zw. z art. 94 § 1 kpw).
Sąd rozpoznając sprawę po wniesieniu sprzeciwu nie jest związany treścią wyroku nakazowego, który
utracił moc (art. 506 § 6 kpk w zw. z art. 94 § 1 kpw).
Wyrok nakazowy, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub sprzeciw cofnięto, staje się prawomocny (art.
94 § 3 kpw).
nakazowym, które jest postępowaniem szczególnym, opartym na zasadzie inkwizycyjności. W postępowaniu
tym sąd na posiedzeniu bez udziału stron wydaje wyrok nakazowy. Wyrokiem nakazowym można orzec również
środek karny (art. 93 § 1 i 3 kpw). Wydając wyrok nakazowy, sąd uznaje za ujawnione dowody dołączone do
wniosku o ukaranie (art. 93 § 2 kpw).
Wyrok nakazowy może nie zawierać uzasadnienia (art. 504 § 2 kpk w związku z art. 94 § 1 kpw).
Odpis wyroku nakazowego doręcza się oskarżycielowi, a obwinionemu i jego obrońcy — wraz z odpisem
wniosku o ukaranie. Wraz z odpisem wyroku doręczyć należy pouczenie przytaczające przepisy o prawie,
terminie i sposobie wniesienia sprzeciwu oraz skutkach jego niewniesienia (art. 505 § 1 kpk w zw. z art. 94
§ 1 kpw).
Prawo wniesienia sprzeciwu przysługuje obwinionemu i oskarżycielowi do sądu, który wydał wyrok
nakazowy, w terminie zawitym 7 dni od doręczenia tego wyroku (art. 506 § 1 kpk w zw. z art. 94 § 1 kpw).
Prezes sądu odmawia przyjęcia sprzeciwu, jeżeli został on wniesiony po terminie lub przez osobę
nieuprawnioną (art. 506 § 2 kpk w zw. z art. 94 § 1 kpw).
Na zarządzenie odmawiające przyjęcia sprzeciwu przysługuje zażalenie (art. 94 § 2 kpw).
W razie wniesienia sprzeciwu wyrok nakazowy traci moc, a sprawa podlega rozpoznaniu na zasadach
ogólnych, czyli w postępowaniu zwyczajnym (art. 506 § 3 kpk w zw. z art. 94 § 1 kpw).
Sprzeciw może być cofnięty do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej
(art. 506 § 5 kpk w zw. z art. 94 § 1 kpw).
Sąd rozpoznając sprawę po wniesieniu sprzeciwu nie jest związany treścią wyroku nakazowego, który
utracił moc (art. 506 § 6 kpk w zw. z art. 94 § 1 kpw).
Wyrok nakazowy, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub sprzeciw cofnięto, staje się prawomocny (art.
94 § 3 kpw).