Skóra jest powłoką pokrywającą ciało. Powierzchnia skóry człowieka wynosi ok.
1,5–1,8 m2
, jej grubość waha się od 0,2 mm do 4 mm i zależy głównie od wieku
osobnika, płci oraz od miejsca występowania na ciele. Najgrubsza skóra występuje na
podeszwach, dłoniach i karku. U człowieka skóra jest zbudowana z trzech warstw:
— naskórka,
— skóry właściwej,
— tkanki podskórnej.
Naskórek składa się z kilku warstw komórek nabłonkowych. Grubość naskórka jest
różna: na opuszkach palców wynosi przeciętnie ok. 0,28 mm, na stopach ok. 0,6–1,5 mm.
Komórki najgłębiej położonych warstw posiadają jądra i stanowią część rozrodczą naskórka. Ciągła odnowa naskórka jest możliwa dzięki temu, że w tych warstwach bardzo
intensywnie zachodzą procesy rozmnażania komórek, wierzchnia warstwa naskórka zaś
stale się złuszcza. Te właściwości naskórka mają ogromne znaczenie praktyczne, ponieważ
kontakt skóry z jakąkolwiek powierzchnią powoduje przeniesienie na nią komórek naskórka
zawierających pewną ilość DNA.
Skóra właściwa jest zbudowana z dwóch warstw: brodawkowatej zawierającej liczne
naczynia krwionośne oraz siatkowatej utworzonej z tkanki łącznej — w jej obrębie znajdują
się odcinki wydzielnicze gruczołów skóry (łojowe, potowe) oraz mieszki włosowe. Tkanka
podskórna, zbudowana z tkanki łącznej luźnej, w zależności od położenia zawiera zmienną
liczbę komórek tłuszczowych.
Możliwości, jakie stworzyły badania genetyczne, spowodowały, że ślady naskórka stały
się niezwykle znaczącą kategorią śladów biologicznych. Ślady naskórka są praktycznie
niewidoczne (mikroślady), w związku z tym typuje się prawdopodobne miejsca ich występowania.
Ślady takie powstają przez przeniesienie materiału komórkowego na określone podłoże
w wyniku kontaktu z nieosłoniętą skórą. Nawet jednorazowy, ale dostatecznie intensywny
kontakt powoduje naniesienie wystarczającej ilości komórek do badań. Komórki naskórka
będą zatem występowały np. na odzieży przylegającej do ciała, wewnętrznych powierzchniach rękawic, przedmiotach trzymanych w dłoniach (noże, broń palna, narzędzia),
w slusterka), na klamkach i uchwytach, zegarkach ręcznych, okularach, taśmach samoprzylepnych itp. Komórki naskórka w znacznej ilości występują np. na pętlach wisielczych. amochodach w miejscach kontaktu ze skórą (gałki dźwigni zmiany biegów, kierownica, lusterka), na klamkach i uchwytach, zegarkach ręcznych, okularach, taśmach samoprzylepnych itp. Komórki naskórka w znacznej ilości występują np. na pętlach wisielczych.
1,5–1,8 m2
, jej grubość waha się od 0,2 mm do 4 mm i zależy głównie od wieku
osobnika, płci oraz od miejsca występowania na ciele. Najgrubsza skóra występuje na
podeszwach, dłoniach i karku. U człowieka skóra jest zbudowana z trzech warstw:
— naskórka,
— skóry właściwej,
— tkanki podskórnej.
Naskórek składa się z kilku warstw komórek nabłonkowych. Grubość naskórka jest
różna: na opuszkach palców wynosi przeciętnie ok. 0,28 mm, na stopach ok. 0,6–1,5 mm.
Komórki najgłębiej położonych warstw posiadają jądra i stanowią część rozrodczą naskórka. Ciągła odnowa naskórka jest możliwa dzięki temu, że w tych warstwach bardzo
intensywnie zachodzą procesy rozmnażania komórek, wierzchnia warstwa naskórka zaś
stale się złuszcza. Te właściwości naskórka mają ogromne znaczenie praktyczne, ponieważ
kontakt skóry z jakąkolwiek powierzchnią powoduje przeniesienie na nią komórek naskórka
zawierających pewną ilość DNA.
Skóra właściwa jest zbudowana z dwóch warstw: brodawkowatej zawierającej liczne
naczynia krwionośne oraz siatkowatej utworzonej z tkanki łącznej — w jej obrębie znajdują
się odcinki wydzielnicze gruczołów skóry (łojowe, potowe) oraz mieszki włosowe. Tkanka
podskórna, zbudowana z tkanki łącznej luźnej, w zależności od położenia zawiera zmienną
liczbę komórek tłuszczowych.
Możliwości, jakie stworzyły badania genetyczne, spowodowały, że ślady naskórka stały
się niezwykle znaczącą kategorią śladów biologicznych. Ślady naskórka są praktycznie
niewidoczne (mikroślady), w związku z tym typuje się prawdopodobne miejsca ich występowania.
Ślady takie powstają przez przeniesienie materiału komórkowego na określone podłoże
w wyniku kontaktu z nieosłoniętą skórą. Nawet jednorazowy, ale dostatecznie intensywny
kontakt powoduje naniesienie wystarczającej ilości komórek do badań. Komórki naskórka
będą zatem występowały np. na odzieży przylegającej do ciała, wewnętrznych powierzchniach rękawic, przedmiotach trzymanych w dłoniach (noże, broń palna, narzędzia),
w slusterka), na klamkach i uchwytach, zegarkach ręcznych, okularach, taśmach samoprzylepnych itp. Komórki naskórka w znacznej ilości występują np. na pętlach wisielczych. amochodach w miejscach kontaktu ze skórą (gałki dźwigni zmiany biegów, kierownica, lusterka), na klamkach i uchwytach, zegarkach ręcznych, okularach, taśmach samoprzylepnych itp. Komórki naskórka w znacznej ilości występują np. na pętlach wisielczych.