Ślady stóp w podłożu miękkim są stosunkowo dobrze widoczne — należy tylko brać pod
uwagę zastaną sytuację i możliwe zachowanie osób w trakcie zdarzenia. Na podłożach
twardszych powstają przeważnie odbitki, które mogą być stosunkowo łatwo postrzegane,
jeśli substancja nawarstwiająca lub odwarstwiająca ma barwę kontrastową do podłoża.
Trudności mogą wystąpić podczas ujawniania odbitek słabo- lub niewidocznych, na-
warstwionych tłuszczem lub smarem. W takich wypadkach należy obserwować badaną
powierzchnię w świetle padającym pod ostrym kątem, tzw. płożącym, i z zastosowaniem
urządzeń powiększających. Niekiedy można wykorzystać właściwości fluoryzowania
w promieniach ultrafioletowych substancji tworzącej ślad (niektóre tłuszcze, substancje
pułapkowe). Po zlokalizowaniu śladu niewidocznego można go ujawnić (uwidocznić),
stosując proszki daktyloskopijne nanoszone za pomocą pędzla z włosia, pędzla magne-
tycznego lub w wyniku przetaczania proszku po podłożu. Niektóre ślady stóp na dywa-
nach lub podłożach z wykładzin podłogowych można ujawnić, wykorzystując zmianę
ładunku elektrostatycznego w miejscu znajdowania się śladu w stosunku do otaczającej
powierzchni. Ujawnienie polega na osypywaniu podłoża z pewnej wysokości drobnymi
cząstkami tworzywa sztucznego.
Ujawnione ślady należy sfotografować. Fotografia powinna być ostra i kontrastowa,
światło na fotografowany obiekt powinno padać pod ostrym kątem. Kontrast można
zwiększyć, używając światła lampy błyskowej. Oś obiektywu aparatu fotograficznego musi
być ustawiona prostopadle do płaszczyzny śladu. W kadrze powinien mieścić się cały ślad
z przyłożoną po stronie wewnętrznej miarą metryczną (skalówką), po zewnętrznej — tab-
liczką z numerem, jakim opatrzono ślad w trakcie oględzin. Jeżeli ślad wymaga oczyszczenia,
należy go sfotografować dwukrotnie: przed i po kosmetyce. Grupę śladów stóp tworzących
ścieżkę chodu fotografuje się z wysokości umożliwiającej objęcie wszystkich śladów. Najczęś-
ciej stosuje się tu technikę panoramy liniowej. Kontrast śladów na niektórych podłożach
można zwiększyć, napylając podłoże farbą matową. Na śniegu gruboziarnistym można
stosować farbę barwy czarnej, na piasku zaś farbę białą. Farby napyla się tylko tyle, by nie
zatrzeć szczegółów rysunku śladu.
Zabezpieczenie śladu pod względem formalno-procesowym obejmuje:
— opis śladu w protokóle oględzin. Należy uwzględnić: rodzaj śladu, nadany mu numer,
położenie względem SPO (stałych punktów, prostych lub płaszczyzn odniesienia)
czubka podeszwy lub czubka drugiego palca oraz środka tylnej krawędzi obcasa bądź
pięty, wymiary całego śladu, podeszwy, obcasa, wzór protektora, cechy charaktery-
styczne oraz sposób ujawnienia i zabezpieczenia technicznego;
— dokumentację poglądową w postaci fotografii i szkicu;
— opis załączony do śladu (metryczka). Metryczka powinna zawierać numer śladu,
określenie rodzaju śladu, datę i miejsce ujawnienia (z określeniem podłoża), sposób
ujawnienia i zabezpieczenia, rodzaj zdarzenia oraz dane personalne zabezpieczającego
i świadka — z podpisami tych osób;
— opakowanie śladu gwarantujące mu trwałość.
W praktyce kryminalistycznej stosuje się różne metody technicznego zabezpieczenia
śladów stóp. Wybór zastosowanej metody zależy od rodzaju śladu (odcisk lub odbitka),
rodzaju i stanu podłoża oraz środków technicznych, jakimi dysponuje zabezpieczający. Jeśli
śladem jest odbitka nawarstwiona substancją tłustą lub gdy ślad wykazuje fluorescencję
widzialną wzbudzoną promieniami nadfioletowymi, zabezpieczenie techniczne ogranicza
się do rejestracji fotograficznej.
uwagę zastaną sytuację i możliwe zachowanie osób w trakcie zdarzenia. Na podłożach
twardszych powstają przeważnie odbitki, które mogą być stosunkowo łatwo postrzegane,
jeśli substancja nawarstwiająca lub odwarstwiająca ma barwę kontrastową do podłoża.
Trudności mogą wystąpić podczas ujawniania odbitek słabo- lub niewidocznych, na-
warstwionych tłuszczem lub smarem. W takich wypadkach należy obserwować badaną
powierzchnię w świetle padającym pod ostrym kątem, tzw. płożącym, i z zastosowaniem
urządzeń powiększających. Niekiedy można wykorzystać właściwości fluoryzowania
w promieniach ultrafioletowych substancji tworzącej ślad (niektóre tłuszcze, substancje
pułapkowe). Po zlokalizowaniu śladu niewidocznego można go ujawnić (uwidocznić),
stosując proszki daktyloskopijne nanoszone za pomocą pędzla z włosia, pędzla magne-
tycznego lub w wyniku przetaczania proszku po podłożu. Niektóre ślady stóp na dywa-
nach lub podłożach z wykładzin podłogowych można ujawnić, wykorzystując zmianę
ładunku elektrostatycznego w miejscu znajdowania się śladu w stosunku do otaczającej
powierzchni. Ujawnienie polega na osypywaniu podłoża z pewnej wysokości drobnymi
cząstkami tworzywa sztucznego.
Ujawnione ślady należy sfotografować. Fotografia powinna być ostra i kontrastowa,
światło na fotografowany obiekt powinno padać pod ostrym kątem. Kontrast można
zwiększyć, używając światła lampy błyskowej. Oś obiektywu aparatu fotograficznego musi
być ustawiona prostopadle do płaszczyzny śladu. W kadrze powinien mieścić się cały ślad
z przyłożoną po stronie wewnętrznej miarą metryczną (skalówką), po zewnętrznej — tab-
liczką z numerem, jakim opatrzono ślad w trakcie oględzin. Jeżeli ślad wymaga oczyszczenia,
należy go sfotografować dwukrotnie: przed i po kosmetyce. Grupę śladów stóp tworzących
ścieżkę chodu fotografuje się z wysokości umożliwiającej objęcie wszystkich śladów. Najczęś-
ciej stosuje się tu technikę panoramy liniowej. Kontrast śladów na niektórych podłożach
można zwiększyć, napylając podłoże farbą matową. Na śniegu gruboziarnistym można
stosować farbę barwy czarnej, na piasku zaś farbę białą. Farby napyla się tylko tyle, by nie
zatrzeć szczegółów rysunku śladu.
Zabezpieczenie śladu pod względem formalno-procesowym obejmuje:
— opis śladu w protokóle oględzin. Należy uwzględnić: rodzaj śladu, nadany mu numer,
położenie względem SPO (stałych punktów, prostych lub płaszczyzn odniesienia)
czubka podeszwy lub czubka drugiego palca oraz środka tylnej krawędzi obcasa bądź
pięty, wymiary całego śladu, podeszwy, obcasa, wzór protektora, cechy charaktery-
styczne oraz sposób ujawnienia i zabezpieczenia technicznego;
— dokumentację poglądową w postaci fotografii i szkicu;
— opis załączony do śladu (metryczka). Metryczka powinna zawierać numer śladu,
określenie rodzaju śladu, datę i miejsce ujawnienia (z określeniem podłoża), sposób
ujawnienia i zabezpieczenia, rodzaj zdarzenia oraz dane personalne zabezpieczającego
i świadka — z podpisami tych osób;
— opakowanie śladu gwarantujące mu trwałość.
W praktyce kryminalistycznej stosuje się różne metody technicznego zabezpieczenia
śladów stóp. Wybór zastosowanej metody zależy od rodzaju śladu (odcisk lub odbitka),
rodzaju i stanu podłoża oraz środków technicznych, jakimi dysponuje zabezpieczający. Jeśli
śladem jest odbitka nawarstwiona substancją tłustą lub gdy ślad wykazuje fluorescencję
widzialną wzbudzoną promieniami nadfioletowymi, zabezpieczenie techniczne ogranicza
się do rejestracji fotograficznej.