Włosy są to nitkowate, rogowe twory, które składają się z dwóch podstawowych części:
— zagłębionej w skórze (korzeń włosa, cebulka),
— wystającej ze skóry części wolnej (łodyga włosa, trzon włosa).
Korzeń włosa jest zbudowany z włosa właściwego, pochewki włosa i torebki włosa.
Przechodzi on do góry w wyrastającą ponad skórę łodygę włosa zakończoną końcem
wolnym. Włos właściwy wyrasta z cebulki. Rdzeń niektórych włosów zawiera komórki
z barwnikiem. Powłoczkę włosa tworzą komórki, których kształt, wielkość i ułożenie mają
podstawowe znaczenie dla badań identyfikacyjnych.
U człowieka najwięcej włosów występuje na głowie. Blondyni mają ich więcej, a ich
włosy są cieńsze niż u szatynów; bruneci zaś mają włosy grubsze i mniej liczne niż blondyni
i szatyni. Ludzie z rudymi włosami mają ich najmniej, ale za to są one najgrubsze. Proces
wzrostu włosa ludzkiego jest bardzo charakterystyczny — nie przebiega w sposób ciągły, lecz
cykliczny i trwa przeciętnie 3–4 lata. Ponieważ u człowieka jednocześnie występują włosy
będące w różnych fazach wzrostu, dziennie, w sposób naturalny wypada do kilkudziesięciu
sztuk włosów. W warunkach stresu ich liczba się zwiększa.
Barwę włosów ludzkich określa się terminami: blond jasny, blond średni, blond ciemny,
szatyn jasny, szatyn średni, szatyn ciemny, brunet, czarny, rudy, siwy. Stosowanie zabiegów
kosmetycznych powoduje, że w obrębie włosów mogą występować odcinki o innej barwie niż
naturalna. Włosy mogą mieć różny kształt: prosty, łukowaty, skręcony lub falisty, przy czym
stopień skręcenia lub falistości także może być różny. Kształt włosa jest nierozerwalnie związany
z okolicą ciała, z jakiej pochodzi, np. włosy łonowe zwykle cechuje znaczny stopień skręcenia.
Ze względu na sposób oddzielenia włosa od jego naturalnego miejsca wzrostu włosy
dzieli się na:
— wyrwane — zwykle zawierają one cebulkę, czasem z fragmentami pochewki lub torebki
włosa; takie włosy mają największą wartość identyfikacyjną,
— takie, które wypadły — włosy takie nie posiadają cebulki, czasami w części dokorzeniowej znajdują się szczątkowe komórki pochewki; wartość identyfikacyjna tych
włosów może być różna,
— odcinek włosa — może być to dowolna, różnej długości część trzonu włosa, odcięta,
urwana jedno- lub dwustronnie; tego typu włosy mają znacznie ograniczoną wartość
identyfikacyjną.
Sierść zwierzęca ze względu na różnorodność gatunkową stwarza o wiele więcej problemów
natury badawczej niż włosy ludzkie. Nawet u tego samego osobnika występują włosy o różnych
cechach. Skala barw sierści zwierzęcej jest znacznie większa niż włosów ludzkich.
Ze względu na zjawisko naturalnego wypadania włosy łatwo są pozostawiane w otoczeniu człowieka lub zwierzęcia. Mogą być także przeniesione w sposób krzyżowy. Po
szukiwanie włosów, w zależności od warunków, należy prowadzić, stosując odpowiednie
oświetlenie. Rzadko wystarcza światło naturalne, zwykle należy stosować dość silne, jasne
światło, np. z przenośnej lampy halogenowej lub oświetlacza kryminalistycznego. W zależności od rodzaju zdarzenia włosów poszukuje się na odzieży, na ciele, na przedmiotach
(okolicy drogi dojścia, odejścia, w miejscach działania sprawcy), w samochodach.
— zagłębionej w skórze (korzeń włosa, cebulka),
— wystającej ze skóry części wolnej (łodyga włosa, trzon włosa).
Korzeń włosa jest zbudowany z włosa właściwego, pochewki włosa i torebki włosa.
Przechodzi on do góry w wyrastającą ponad skórę łodygę włosa zakończoną końcem
wolnym. Włos właściwy wyrasta z cebulki. Rdzeń niektórych włosów zawiera komórki
z barwnikiem. Powłoczkę włosa tworzą komórki, których kształt, wielkość i ułożenie mają
podstawowe znaczenie dla badań identyfikacyjnych.
U człowieka najwięcej włosów występuje na głowie. Blondyni mają ich więcej, a ich
włosy są cieńsze niż u szatynów; bruneci zaś mają włosy grubsze i mniej liczne niż blondyni
i szatyni. Ludzie z rudymi włosami mają ich najmniej, ale za to są one najgrubsze. Proces
wzrostu włosa ludzkiego jest bardzo charakterystyczny — nie przebiega w sposób ciągły, lecz
cykliczny i trwa przeciętnie 3–4 lata. Ponieważ u człowieka jednocześnie występują włosy
będące w różnych fazach wzrostu, dziennie, w sposób naturalny wypada do kilkudziesięciu
sztuk włosów. W warunkach stresu ich liczba się zwiększa.
Barwę włosów ludzkich określa się terminami: blond jasny, blond średni, blond ciemny,
szatyn jasny, szatyn średni, szatyn ciemny, brunet, czarny, rudy, siwy. Stosowanie zabiegów
kosmetycznych powoduje, że w obrębie włosów mogą występować odcinki o innej barwie niż
naturalna. Włosy mogą mieć różny kształt: prosty, łukowaty, skręcony lub falisty, przy czym
stopień skręcenia lub falistości także może być różny. Kształt włosa jest nierozerwalnie związany
z okolicą ciała, z jakiej pochodzi, np. włosy łonowe zwykle cechuje znaczny stopień skręcenia.
Ze względu na sposób oddzielenia włosa od jego naturalnego miejsca wzrostu włosy
dzieli się na:
— wyrwane — zwykle zawierają one cebulkę, czasem z fragmentami pochewki lub torebki
włosa; takie włosy mają największą wartość identyfikacyjną,
— takie, które wypadły — włosy takie nie posiadają cebulki, czasami w części dokorzeniowej znajdują się szczątkowe komórki pochewki; wartość identyfikacyjna tych
włosów może być różna,
— odcinek włosa — może być to dowolna, różnej długości część trzonu włosa, odcięta,
urwana jedno- lub dwustronnie; tego typu włosy mają znacznie ograniczoną wartość
identyfikacyjną.
Sierść zwierzęca ze względu na różnorodność gatunkową stwarza o wiele więcej problemów
natury badawczej niż włosy ludzkie. Nawet u tego samego osobnika występują włosy o różnych
cechach. Skala barw sierści zwierzęcej jest znacznie większa niż włosów ludzkich.
Ze względu na zjawisko naturalnego wypadania włosy łatwo są pozostawiane w otoczeniu człowieka lub zwierzęcia. Mogą być także przeniesione w sposób krzyżowy. Po
szukiwanie włosów, w zależności od warunków, należy prowadzić, stosując odpowiednie
oświetlenie. Rzadko wystarcza światło naturalne, zwykle należy stosować dość silne, jasne
światło, np. z przenośnej lampy halogenowej lub oświetlacza kryminalistycznego. W zależności od rodzaju zdarzenia włosów poszukuje się na odzieży, na ciele, na przedmiotach
(okolicy drogi dojścia, odejścia, w miejscach działania sprawcy), w samochodach.