Jeżeli czynności wyjaśniające nie dostarczyły podstaw do wniesienia wniosku o ukaranie, zawiadamia się
o tym ujawnionych pokrzywdzonych oraz osobę, która złożyła zawiadomienie o popełnieniu wykroczenia (art.
56a kpw), wskazując przyczynę niewniesienia wniosku o ukaranie (art. 54 § 2 kpw).
Odstąpienie od wniesienia wniosku o ukaranie (art. 54 § 2 kpw) może nastąpić:
¾ z przyczyn faktycznych (np. NN sprawca),
¾ z przyczyn prawnych (art. 5 § 1 pkt 1–10 kpw), gdy:
9 czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popeł-
nienia (art. 5 § 1 pkt 1 kpw),
9 czyn nie zawiera znamion wykroczenia albo ustawa stanowi, że sprawca nie popełnia wykrocze-
nia (art. 5 § 1 pkt 2 kpw),
9 ustawa stanowi, że sprawca nie podlega karze (art. 5 § 1 pkt 3 kpw),
9 nastąpiło przedawnienie orzekania (art. 5 § 1 pkt 4 kpw),
9 obwiniony zmarł (art. 5 § 1 pkt 5 kpw),
9 obwiniony jest osobą posiadającą immunitet zakrajowy (art. 5 § 1 pkt 6 kpw),
9 obwiniony z mocy przepisów szczególnych nie podlega orzecznictwu na podstawie kpw (art. 5 § 1
pkt 7 kpw),
9 postępowanie co do tego samego czynu obwinionego zostało prawomocnie zakończone lub
wcześniej wszczęte, toczy się (art. 5 § 1 pkt 8 kpw),
9 brak jest skargi uprawnionego oskarżyciela albo żądania ścigania pochodzącego od osoby upraw-
nionej lub zezwolenia na ściganie, gdy ustawa tego wymaga (art. 5 § 1 pkt 9 kpw),
9 zachodzi inna okoliczność wyłączająca z mocy ustawy orzekanie w postępowaniu na podstawie
niniejszego kodeksu (art. 5 § 1 pkt 10 kpw)
¾ ze względu na zastosowanie, na podstawie art. 41 kodeksu wykroczeń, środka oddziaływania
wychowawczego w postaci pouczenia, zwrócenia uwagi, ostrzeżenia lub innego środka.
O odstąpieniu od wniesienia wniosku o ukaranie oskarżyciel publiczny musi poinformować:
¾ ujawnionych pokrzywdzonych,
¾ zawiadamiającego o wykroczeniu (art. 56a kpw)
Jeżeli nie zachodzą okoliczności określone w art. 27 § 1 i 2 kpw (art. 27 § 1. W sprawach o wykroczenia
ścigane na żądanie pokrzywdzonego, pokrzywdzony może samodzielnie wnieść wniosek o ukaranie jako
oskarżyciel posiłkowy. § 2. W sprawach o wykroczenia inne niż określone w § 1, pokrzywdzony może
samodzielnie wnieść wniosek o ukaranie jako oskarżyciel posiłkowy, jeżeli w ciągu miesiąca od powiadomienia
o wykroczeniu organu uprawnionego do występowania w tych sprawach w charakterze oskarżyciela publicznego
nie zostanie powiadomiony o wniesieniu przez ten organ wniosku o ukaranie albo otrzyma zawiadomienie,
o którym mowa w art. 54 § 2), osobie, która złożyła zawiadomienie o popełnieniu wykroczenia, przysługuje
zażalenie do organu nadrzędnego na niewniesienie wniosku o ukaranie (art. 56a kpw).
Pokrzywdzony natomiast, zgodnie z art. 27 § 1 i 2 kpw, ma prawo samodzielnego złożenia wniosku
o ukaranie. Nie przysługuje mu prawo do złożenia zażalenia na odstąpienie od skierowania wniosku
o ukaranie.
o tym ujawnionych pokrzywdzonych oraz osobę, która złożyła zawiadomienie o popełnieniu wykroczenia (art.
56a kpw), wskazując przyczynę niewniesienia wniosku o ukaranie (art. 54 § 2 kpw).
Odstąpienie od wniesienia wniosku o ukaranie (art. 54 § 2 kpw) może nastąpić:
¾ z przyczyn faktycznych (np. NN sprawca),
¾ z przyczyn prawnych (art. 5 § 1 pkt 1–10 kpw), gdy:
9 czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popeł-
nienia (art. 5 § 1 pkt 1 kpw),
9 czyn nie zawiera znamion wykroczenia albo ustawa stanowi, że sprawca nie popełnia wykrocze-
nia (art. 5 § 1 pkt 2 kpw),
9 ustawa stanowi, że sprawca nie podlega karze (art. 5 § 1 pkt 3 kpw),
9 nastąpiło przedawnienie orzekania (art. 5 § 1 pkt 4 kpw),
9 obwiniony zmarł (art. 5 § 1 pkt 5 kpw),
9 obwiniony jest osobą posiadającą immunitet zakrajowy (art. 5 § 1 pkt 6 kpw),
9 obwiniony z mocy przepisów szczególnych nie podlega orzecznictwu na podstawie kpw (art. 5 § 1
pkt 7 kpw),
9 postępowanie co do tego samego czynu obwinionego zostało prawomocnie zakończone lub
wcześniej wszczęte, toczy się (art. 5 § 1 pkt 8 kpw),
9 brak jest skargi uprawnionego oskarżyciela albo żądania ścigania pochodzącego od osoby upraw-
nionej lub zezwolenia na ściganie, gdy ustawa tego wymaga (art. 5 § 1 pkt 9 kpw),
9 zachodzi inna okoliczność wyłączająca z mocy ustawy orzekanie w postępowaniu na podstawie
niniejszego kodeksu (art. 5 § 1 pkt 10 kpw)
¾ ze względu na zastosowanie, na podstawie art. 41 kodeksu wykroczeń, środka oddziaływania
wychowawczego w postaci pouczenia, zwrócenia uwagi, ostrzeżenia lub innego środka.
O odstąpieniu od wniesienia wniosku o ukaranie oskarżyciel publiczny musi poinformować:
¾ ujawnionych pokrzywdzonych,
¾ zawiadamiającego o wykroczeniu (art. 56a kpw)
Jeżeli nie zachodzą okoliczności określone w art. 27 § 1 i 2 kpw (art. 27 § 1. W sprawach o wykroczenia
ścigane na żądanie pokrzywdzonego, pokrzywdzony może samodzielnie wnieść wniosek o ukaranie jako
oskarżyciel posiłkowy. § 2. W sprawach o wykroczenia inne niż określone w § 1, pokrzywdzony może
samodzielnie wnieść wniosek o ukaranie jako oskarżyciel posiłkowy, jeżeli w ciągu miesiąca od powiadomienia
o wykroczeniu organu uprawnionego do występowania w tych sprawach w charakterze oskarżyciela publicznego
nie zostanie powiadomiony o wniesieniu przez ten organ wniosku o ukaranie albo otrzyma zawiadomienie,
o którym mowa w art. 54 § 2), osobie, która złożyła zawiadomienie o popełnieniu wykroczenia, przysługuje
zażalenie do organu nadrzędnego na niewniesienie wniosku o ukaranie (art. 56a kpw).
Pokrzywdzony natomiast, zgodnie z art. 27 § 1 i 2 kpw, ma prawo samodzielnego złożenia wniosku
o ukaranie. Nie przysługuje mu prawo do złożenia zażalenia na odstąpienie od skierowania wniosku
o ukaranie.