Badania zabezpieczonych próbek metodą SEM-EDX pozwalają na określenie w nich cha-
rakterystycznych dla strzału cząstek — pozostałości powystrzałowych GSR. W wyniku wielu
doświadczeń i międzylaboratoryjnych badań porównawczych ustalono najmniejszą liczbę
cząstek, które trzeba odnaleźć w próbce, by można było wnioskować o ich bezpośrednim
związku ze strzałem. Liczba ta wynosi co najmniej 3 trzyskładnikowe kuliste cząstki zawie-
rające Pb, Sb, Ba. Wynik ten musi być jednak poparty obecnością w próbce tzw. cząstek
indykatywnych (dwuskładnikowych)17.
Na cząstki związane ze strzałem wskazuje też obecność w próbce odpowiedniego zestawu
cząstek indykatywnych, który musi obejmować cząstki o składzie Pb–Ba oraz Pb–Sb.
Jakkolwiek badanie próbek zabezpieczonych z ciała lub odzieży podejrzanego metodą
SEM–EDX daje w dużym stopniu jednoznaczną odpowiedź na pytanie, czy zabezpieczone
w próbkach cząstki są pozostałościami powystrzałowymi GSR, to jednak w żadnym wy-
padku badania te nie dają podstaw do twierdzenia z całą pewnością, że podejrzany strzelał
z broni palnej lub nie. Negatywny wynik badania może być rezultatem celowego usunięcia
cząstek GSR lub chociażby upływającego czasu. Nie można także wyraźnie odróżnić cząstek
GSR, które dostały się na ręce lub odzież podejrzanego w wyniku strzelania przez niego
z broni palnej, od tych, które znalazły się tam z innych przyczyn. Ze względu na to metoda
jest w dalszym ciągu rozwijana
rakterystycznych dla strzału cząstek — pozostałości powystrzałowych GSR. W wyniku wielu
doświadczeń i międzylaboratoryjnych badań porównawczych ustalono najmniejszą liczbę
cząstek, które trzeba odnaleźć w próbce, by można było wnioskować o ich bezpośrednim
związku ze strzałem. Liczba ta wynosi co najmniej 3 trzyskładnikowe kuliste cząstki zawie-
rające Pb, Sb, Ba. Wynik ten musi być jednak poparty obecnością w próbce tzw. cząstek
indykatywnych (dwuskładnikowych)17.
Na cząstki związane ze strzałem wskazuje też obecność w próbce odpowiedniego zestawu
cząstek indykatywnych, który musi obejmować cząstki o składzie Pb–Ba oraz Pb–Sb.
Jakkolwiek badanie próbek zabezpieczonych z ciała lub odzieży podejrzanego metodą
SEM–EDX daje w dużym stopniu jednoznaczną odpowiedź na pytanie, czy zabezpieczone
w próbkach cząstki są pozostałościami powystrzałowymi GSR, to jednak w żadnym wy-
padku badania te nie dają podstaw do twierdzenia z całą pewnością, że podejrzany strzelał
z broni palnej lub nie. Negatywny wynik badania może być rezultatem celowego usunięcia
cząstek GSR lub chociażby upływającego czasu. Nie można także wyraźnie odróżnić cząstek
GSR, które dostały się na ręce lub odzież podejrzanego w wyniku strzelania przez niego
z broni palnej, od tych, które znalazły się tam z innych przyczyn. Ze względu na to metoda
jest w dalszym ciągu rozwijana