Środki przymusu procesowego to przewidziane przez prawo procesowe środki, których celem jest
wymuszenie określonego zachowania się od uczestników postępowania albo zabezpieczenie grożącej obwinionemu kary lub środka karnego. Zaliczamy do nich:
¾ tymczasowe zajęcie i zabezpieczenie przedmiotu (art. 48 kpw),
¾ kara porządkowa (art. 49 i 50 kpw),
¾ przymusowe doprowadzenie
9 świadka (art. 50 § 1, 51, 52 kpw),
9 obwinionego (51–53, 67 § 2, 71 § 4 kpw),
¾ odebranie (art. 50 § 2 kpw)
9 przedmiotu oględzin,
9 dowodu rzeczowego,
¾ ustalenie miejsca pobytu osoby podejrzanej o popełnienie wykroczenia (obwinionego).
Kara porządkowa może być nałożona na (art. 49 § 1 kpw) :
¾ świadka,
¾ biegłego,
¾ tłumacza lub
¾ specjalistę,
który:
¾ bez usprawiedliwienia nie stawił się na wezwanie uprawnionego organu lub
¾ bez zezwolenia tego organu samowolnie wydalił się z miejsca czynności przed jej zakończeniem
albo
¾ bezpodstawnie odmówił złożenia zeznań,
¾ wykonania czynności biegłego, tłumacza lub specjalisty,
Kara porządkowa
Karę porządkową można nałożyć w wysokości do 250 złotych, a w razie ponownego niezastosowania
się do wezwania do 500 złotych (art. 49 § 1 kpw).
Nałożoną karę należy uchylić, jeżeli osoba ukarana w ciągu 7 dni od daty doręczenia lub ogłoszenia jej
postanowienia o nałożeniu kary porządkowej dostatecznie usprawiedliwi swoje niestawiennictwo, samowolne
oddalenie się, odmowę złożenia zeznań albo wykonania innego obowiązku, o którym mowa w art. 49 § 1 lub
2 kpw (art. 49 § 3 kpw).
Karę porządkową wskazaną w art. 49 § 1 i 2 kpw uchyla odpowiednio sąd (w postępowaniu sądowym) lub
organ przełożony nad organem, który daną karę nałożył (w toku czynności wyjaśniających) (art. 51 § 2 kpw).
Na postanowienie odmawiające uchylenia kary porządkowej przysługuje ukaranemu zażalenie; jeżeli
postanowienie wydano w toku czynności wyjaśniających, zażalenie rozpoznaje sąd właściwy do rozpoznania
sprawy (art. 51 § 3 kpw).
Przymusowe doprowadzenie
W razie niestawienia się świadka na wezwanie bez usprawiedliwienia można, niezależnie od nałożenia
kary porządkowej, zarządzić jego przymusowe doprowadzenie przez Policję (art. 50 § 1 kpw).
Środki przymusu, o których mowa w art. 49 i 50 kpw (kara porządkowa, przymusowe doprowadzenie świadka,
odebranie przedmiotu), stosuje sąd właściwy do rozpoznania sprawy, a w toku czynności wyjaśniających także
prokurator, jeżeli prowadzi te czynności. W toku czynności wyjaśniających prowadzonych przez organ inny niż
prokurator, środki przymusu, o których mowa w art. 50 § 1 kpw (przymusowe doprowadzenie świadka), stosuje
sąd właściwy do rozpoznania sprawy na wniosek organu dokonującego tych czynności, a pozostałe środki
przymusu — organ dokonujący czynności wyjaśniających (art. 51 § 1 kpw).
wymuszenie określonego zachowania się od uczestników postępowania albo zabezpieczenie grożącej obwinionemu kary lub środka karnego. Zaliczamy do nich:
¾ tymczasowe zajęcie i zabezpieczenie przedmiotu (art. 48 kpw),
¾ kara porządkowa (art. 49 i 50 kpw),
¾ przymusowe doprowadzenie
9 świadka (art. 50 § 1, 51, 52 kpw),
9 obwinionego (51–53, 67 § 2, 71 § 4 kpw),
¾ odebranie (art. 50 § 2 kpw)
9 przedmiotu oględzin,
9 dowodu rzeczowego,
¾ ustalenie miejsca pobytu osoby podejrzanej o popełnienie wykroczenia (obwinionego).
Kara porządkowa może być nałożona na (art. 49 § 1 kpw) :
¾ świadka,
¾ biegłego,
¾ tłumacza lub
¾ specjalistę,
który:
¾ bez usprawiedliwienia nie stawił się na wezwanie uprawnionego organu lub
¾ bez zezwolenia tego organu samowolnie wydalił się z miejsca czynności przed jej zakończeniem
albo
¾ bezpodstawnie odmówił złożenia zeznań,
¾ wykonania czynności biegłego, tłumacza lub specjalisty,
Kara porządkowa
Karę porządkową można nałożyć w wysokości do 250 złotych, a w razie ponownego niezastosowania
się do wezwania do 500 złotych (art. 49 § 1 kpw).
Nałożoną karę należy uchylić, jeżeli osoba ukarana w ciągu 7 dni od daty doręczenia lub ogłoszenia jej
postanowienia o nałożeniu kary porządkowej dostatecznie usprawiedliwi swoje niestawiennictwo, samowolne
oddalenie się, odmowę złożenia zeznań albo wykonania innego obowiązku, o którym mowa w art. 49 § 1 lub
2 kpw (art. 49 § 3 kpw).
Karę porządkową wskazaną w art. 49 § 1 i 2 kpw uchyla odpowiednio sąd (w postępowaniu sądowym) lub
organ przełożony nad organem, który daną karę nałożył (w toku czynności wyjaśniających) (art. 51 § 2 kpw).
Na postanowienie odmawiające uchylenia kary porządkowej przysługuje ukaranemu zażalenie; jeżeli
postanowienie wydano w toku czynności wyjaśniających, zażalenie rozpoznaje sąd właściwy do rozpoznania
sprawy (art. 51 § 3 kpw).
Przymusowe doprowadzenie
W razie niestawienia się świadka na wezwanie bez usprawiedliwienia można, niezależnie od nałożenia
kary porządkowej, zarządzić jego przymusowe doprowadzenie przez Policję (art. 50 § 1 kpw).
Środki przymusu, o których mowa w art. 49 i 50 kpw (kara porządkowa, przymusowe doprowadzenie świadka,
odebranie przedmiotu), stosuje sąd właściwy do rozpoznania sprawy, a w toku czynności wyjaśniających także
prokurator, jeżeli prowadzi te czynności. W toku czynności wyjaśniających prowadzonych przez organ inny niż
prokurator, środki przymusu, o których mowa w art. 50 § 1 kpw (przymusowe doprowadzenie świadka), stosuje
sąd właściwy do rozpoznania sprawy na wniosek organu dokonującego tych czynności, a pozostałe środki
przymusu — organ dokonujący czynności wyjaśniających (art. 51 § 1 kpw).